آب از شرم تو آب شد عباس...

در کتاب مقتلِ سوگنامه آل محمد، (نوشته محمد محمدی اشتهاردی) صفحه 299، آمده است :

هنگامی که وسائل غارت شده از شهدای کربلا را به شام نزد یزید بردند، یزید و حاضران دیدند همه پرچم سوراخ و صدمه دیده ولی دستگیره آن سالم است، آن ملعون پرسید: این پرچم را چه کسی حمل می کرد؟ 

گفته شد عباس ابن علی(علیه السلام) آن را حمل می کرد.

یزید از روی تعجب و تجلیل از آن پرچم، دوبار یا سه بار برخواست و نشست و گفت:

"اُنظُروا اِلی هذا العَلَم فَانَّهُ لَم یَسلَم مِنَ الطَّعنِ وَ الضَّربِ اِلّا مِقبَضَ الیَدِ الَّتی تَحمِلُهُ".

ترجمه: "به این پرچم بنگرید، که بر اثر صدمات و ضربات، هیچ جای آن سالم نمانده جز دستگیره آن که پرچمدار آن را با دست حمل می کرده است( یعنی سالم ماندن دستگیره نشان می دهد که پرچمدار، تیرها و ضرباتی را که بر دستش وارد می شده، تحمل می کرد و پرچم را رها نمی ساخت)".

سپس یزید گفت:

" اَبَیتَ الَّعنَ یا عَبّاسُ ، هکَذا یَکونُ وَفاءُ الاَخ لِاَخِیِه".

ترجمه: "لعن و ناسزا از تو دور باد (ناسزا بر تو زیبنده نیست) ای عباس، این است معنای وفاداری برادر نسبت به برادرش".

 

دل نوشت: آقای من، ای فرزند رشید امیرالمؤمنین(علیه السلام)! دوست و دشمن به وفاداری ات شهادت می دهند... ای کسی که غم و اندوه را از چهره مولایم حسین(علیه السلام) زدودی، برای ما دعا کن تا با ظهور حجت خدا، گرد غم و اندوه از جان های خسته ما هم زدوده شود...