الحمد لله الذی جعلنا من متمسکین بولایت علی ابن ابی طالب (علیه السلام)...
مولای من آن بزرگ مردی است که:
درِ کعبه از شوق میلادش باز نشد بلکه دیوارش شکافته شد...
تنها مردی که زیبنده همسری فاطمه بود، فقط و فقط او شایسته سیده زنان دو عالم بود...
در حال رکوع انگشتری اش را بخشید، روح عملش آن چنان متعالی بود که آرم و نشانه ای شد در قرآن و برای همیشه جاودانه ماند...
احد را گذراند در حالی که در آن شرایط دشوار، تنها مردی بود که حامی پیامبر بود و در این عشقبازی هشتاد زخم برداشت...
در خندق همه حق شد در برابر همه کفر و با جوانمردی بزرگترین جنگ آور عرب را به جهنم فرستاد...
در خیبر... چه بگویم از آن یکه تاز خیبر؟...
در غدیر درخشید چونان خورشیدی که دنیا را با ولایتش نورانی ساخت، حجت خدا شد بر زمین تا در قیامت عذری نباشد برای مسلمانی...
مولای من آن بزرگ مردی است که دنیا با همه بزرگیش کوچک و بی ارزش می نمود برایش، به راستی بی نیاز بودن از همه مخلوقات و به جز "او" از احدی نهراسیدن، مرد میدان می خواهد که به راستی او فرمانده بی بدیل این میدان بود...
دل نوشت: مولا جان من فقیر تو ام مرا دریاب...
چند لحظه به یاد مولا... التماس دعا